Elke dag ga ik naar Jan.
Kindje koesteren, kijken hoe hij mooi roze is.
Luisteren hoe hij al een beetje kan wenen.
Hij is zo licht en zacht dat je enkel zijn warmte voelt.
En elke dag moeten we zonder hem naar huis.
Als hij slaapt dan gaat het.
Maar als hij wakker is en naar mij kijkt, blijf ik hangen in zijn oogjes.
Erg moeilijk, mama zonder kind.
Nochtans ben ik geoefend.
(maar we tellen af: bijna in de helft)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten