Totaal aantal pageviews

vrijdag 11 december 2015

Koop van de maand: een nieuwe bril in december


Product:
- nieuwe bril
- met nieuwe, aangepaste glazen

Doelstelling:
- beter zien
- ook 's avonds kunnen lezen
- een bril die een aannemelijke optie is om dagdagelijks te dragen

Resultaat:
- opzet helemaal geslaagd
- ik zie zo goed!
- ik draag de bril altijd
- ik leg me neer bij de schooljuflook
- in het schetsboek van Josse zie ik er leuk uit

Josse Hoosemans - dec 2015


donderdag 10 december 2015

Aan pampers zijn ze nog niet toe

Josse Hoosemans, dec 2015

Koop van de maand: een koelkast in november


Product: 
- Tweede koelkast. 
- Zelfde merk als die dure lelijke die ik al had.
- Niet lelijk deze keer en minder duur want tweedehands.

Doelstelling:
- Efficiëntie in het huishouden.
- Concreet: Grote voorraad groenten, drankjes en beleg verdeeld in twee koelkasten. Eén in de keuken, voor onmiddellijk gebruik, een tweede in de garage voor al de rest.

Resultaat:
- Opzet geslaagd.
- Eindelijk echte weekmenu's, die in één keer uit de supermarkt worden gesleept.
- Altijd desserts, altijd groenten. Altijd een lekker koel drankje naar ieders smaak. 
- Als de koelkast niet volhangt met briefkes, en àls de vloer gedweild is, en àls alles is opgeruimd, dan ziet de keuken er dankzij die nieuwe koelkast stukken beter uit.

dinsdag 8 december 2015

Stichting Belgisch Erfgoed





Volgens mij is het imago van de erfgoedsector over zijn dipje heen. 

De Stichting Belgisch Erfgoed lokt mij met het alom bekende (oude) monumentenlogo en silhouetjes van een brede waaier aan onroerend erfgoed op slinkse wijze de GAMMA in.


maandag 7 december 2015

Woord van het jaar 2015: kraamkost

Mijn woord van het jaar was het alleszins. 
Zonder kraamkost was het ons niet gelukt deze zomer. Lekkere liefde en warme vriendschap in een niet aflatende stoet potjes, casserolles en kommen.

Ik wens het beste cadeau-idee van de wereld een vaste plek in de Dikke Van Dale toe.
Jullie stemmen toch ook?

Los



"Je mag mij niet meer helpen.", zei de grootste dit weekend kordaat en zonder ruimte voor tegenspraak. En daarmee legde hij vandaag zijn eerste examen af waarvan ik niet weet wat er in zou kunnen staan.

"Twee dikke boeren en nu naar buiten.", sms-te oma blij en ver weg in Brasschaat. Waarmee ook het kleintje zijn eerste wandeling maakt in de zon en zonder mij.

Ik laat verwonderd los en hou nog een beetje mijn hart vast.

vrijdag 4 december 2015

Vijf maanden

Vijf maanden Jan Oscar.
In november ben ik eindelijk toe gekomen aan het eenvoudigweg genieten van mijn derde kind.

Met de komst van de herfst, vervaagden zorgen, bang zijn en verdriet, tot herinneringen aan een nare zomer.

 

donderdag 3 december 2015

De truc met de eerste pannenkoek


Ik ben een waardeloze kok, maar pannenkoeken bakken kan ik wel. Ik doe het vaak. Telkens mislukt de eerste. Die plakt aan de pan en peuter ik er in kleffe stukjes uit.

Behalve op 19 augustus. Toen lukte het meteen. Voor het eerst en sindsdien ook nooit meer.

Dat was de eerste dag dat Jan bij ons wakker werd. Na zeven bange weken eindelijk uit het ziekenhuis, lekker bij ons thuis. De zon scheen, Josse had een vriend op bezoek en iedereen was vrolijk. Mini Jan tevreden in zijn wipper. De jongens wilden pannenkoeken. Dus mengde ik beslag.

Jan begon te krijsen. Te gillen. Opgespannen rug, knalrood gezichtje. Naast zijn handje lag een dode bij. Samen met de jongens verwijderde ik de angel, Josse zoog het gif uit het gaatje, ik belde het ziekenhuis voor raad, koelde de vinger, smeerde de juiste zalf, troostte Jan aan de borst, hield nauwgezet zijn temperatuur in de gaten. 

Na een half uur viel het kind in slaap. En ik bakte de pannenkoeken. 

Huilend. Zeven weken lang weende ik in stilte en zo goed als zonder tranen. De bijensteek brak het pantser en deed het potje opgespaarde tranen met veel geweld barsten. 

Nu ken ik dus de truc: voeg tranen toe aan je beslag, en alle pannenkoeken lukken.



zondag 29 november 2015

Horrible tango


De titel verklapt hoe het boek is.

Als een vrij en zonnig weekend in het verschiet, dat op vrijdagochtend helemaal verpest wordt door een rotte telefoon.
Als een grote, geurige perzik zonder sap, met beestjes in de kern.
Als een tango-avond waar je lang naar uitkeek, met alleen maar stinkende mannen.


zaterdag 28 november 2015

Over mijn venkeltheeverslaving en de te verwachten problemen in januari

Ik ga tegenwoordig zonder gène in joggingbroek en birkenstocks gezellig naar de bakker.

Ook doe ik soms de deur open, met raar haar en trui omhoog. Een keer (of twee) zelfs zonder drinkende baby om deze toestand te verklaren. 
Venkeltheeverslaving. Lekker met speculaas.
Te rond voor al mijn leuke kleren.

Alle was proper weer in de kast als ultieme uitdaging. 
Het enige wat ik de voorbije maanden las, was een romannetje of tien.
Zeer geschematiseerde boodschappenlijsten voor mijn doen. Dat dan weer wel.

In januari begin ik terug met werken. Nog vijf weken tijd dus voor het klaarstomen van lichaam en geest. 
Volgende week komt de vroedvrouw. Een schema maken voor de overgang.

vrijdag 13 november 2015

Vrijdag de dertiende

Vrijdagavond, laat op, de drie kinderen na een bewogen dag eindelijk aan het slapen.

Internet. De wereld komt hard binnen.
Ik denk aan alle moeders, die hun kinderen willen beschermen tegen mannen die de weg kwijt zijn.

dinsdag 10 november 2015

Niets



Eigenlijk doe ik niets. Zes maanden helemaal niets.
Voor de baby zorgen natuurlijk. En voor de grote jongens. En veel rusten, dat ook.

Af en toe een koffietje gaan drinken bij een vriendin. Beetje opruimen en luisteren naar de constant draaiende wasmasjien.
Maar verder dus helegans niets.

Zalig hoor. Nieuwe ervaring. Tegen januari ben ik helemaal weer opgeladen.

zaterdag 17 oktober 2015

Hal


Daar gaan we weer!

Het schilderen van de tegen vocht behandelde en nieuw gestucte muren zou ik in juli doen. Maar toen wijzigde Jan de plannen.

Ik was vastberaden het schilderen een jaar uit te stellen. Maar het is sterker dan mezelf.
De hal moet er dit weekend aan geloven. Kan ik volgende week eindelijk die klompen hangen.

woensdag 14 oktober 2015

Vettigen dag


Het is hier elke dag prijs. Vettigen dag zeven op zeven.

Kots op de bavetten. Gulp op zijn kleertjes. Zure melk in mijn haar. Kledder op de vloer. Plets op de kraamvisite. 
Gisteravond moest Wannes zelfs een volledig nieuwe pyjama gaan pakken: hij droop.

Gelukkig kunnen wij daar mee lachen en steekt het hier niet nauw. Een eeuwig draaiende wasmachine word je gauw gewoon.

Maar gisteren heb ik toch de LLL-hulplijn gebeld.
Alle reeds geprobeerde en jammerlijk gefaalde experimenten afgevoerd en overgeschakeld op hun basistips: vaak en in kleine beetjes voeden. Om het uur zeg maar.

Dussss. Stap je hier binnen en sta ik in mijn blote tetten: het kan gebeuren. Mijn excuses alvast. In het bijzonder voor mijn achterburen.


(Voorlopig maakt het geen verschil 
en moet je onze baby
nog altijd zoeken onder zijn bavet.)

zondag 4 oktober 2015

Hoera


Vandaag drie maanden Jan Oscar.
Hij heeft het gewicht van een pasgeboren kleintje. De blik van iemand die weet dat leven hard kan zijn.

En sinds deze week, zo af en toe, een heel voorzichtige glimlach.

woensdag 16 september 2015

Babyhoek

In een hoek van ons huis kreeg de baby een plek.


Op de box van Jeannine en Fred kwam een plank voor het verzorgingskussen. 
Idee van de meter; uitvoering door de vader.


Het muskietnet is een gordijn van Ikea.


Tuutjesbakje. Roze. F*k het gendergedoe.


Kakdoekjes. (Jeeminee die Nutriton!!)


Schitterend kadoo uit Amsterdam. Ik ben echt gek op Ferm living.


 En als topstuk Jan Oscar, een geschenk dat ik kreeg van mijn lief.



dinsdag 15 september 2015

Spaarplan: REPEAT!

Vorige keer leverde het mij een reis naar Rhodos op.
Opnieuw dus.

Afspraak met mezelf: een half jaar geen kleren meer kopen (einddatum: 15 MAART 2016). En geen schoenen. En geen handtassen of andere frularia. Ook geen nieuwe stoffen om kleren mee te maken. Want er liggen er genoeg in mijn kast.

Morgen start ik met een rok waar ik in kan. Wennen aan mijn nieuwe maten.

 

maandag 14 september 2015

Babyslaapzak



Tussen kolven en voeden door: een babyslaapzak. Een kleintje. 

Eigen patroon. Fleece uit de kast. Sluit met zes drukknopen, met de hand aangenaaid.
Inspiratie bij mezelf, peepsmuis, tante hilde en kellyjade.






zaterdag 12 september 2015

Reflux


In een zoveelste poging* om de reflux van het mannetje te lijf te gaan ben ik weer beginnen kolven. Met een schepje Nutriton wordt de slappe moedermelk kloeke pap die hopelijk blijft plakken in het kind.

Ik ben geen fan van het koele kolven en verkies bovenal de babymond. Maar mijn zonen vechten voor het flesje. En het levert schitterende plaatjes op.

* doen we ook: ostheopaat, hellend bed, 
gaviscon, draagdoekdagen en 
wakkere rechtophoudnachten

TIPS WELKOM!

maandag 7 september 2015

Ziekenhuisverhalen (5)

Nog een ziekenhuisverhaaltje. Het laatste. Het brengt me terug naar de eerste minuten in het ziekenhuis. Met details die ik nooit vergeet. Het gezicht daarbij evenmin.

Ouders van prematuurtjes zijn 7/24 welkom.
Na half acht moet je naar binnen via spoed.
Ik kom daar niet graag. De film van 4 juli speelt zich telkens zo heftig af in mijn hoofd.

Elke avond zit daar dezelfde man als toen. Niet oud niet jong. Hij herkent vaste klanten. Verschafte ons zes weken lang telkens met een lach en een korte wenk de toegang.

De rust zelve. Voor iedereen dezelfde vriendelijke blik, dezelfde efficiënte, nooit opgejaagde handelingen.
Elke avond dresseert hij mensen in paniek, pijn of kwade dronk, rustig naar een stoeltje in de wachtzaal.

Ook ik, zwanger en leegbloedend, moest mijn pas afgeven en even wachten toen de printer van zijn collega sputterend om hulp vroeg.

Toen vond ik dat onwezenlijk. Kafka.

Maar hij wist wie ik was, waar ik moest zijn, deed de juiste telefoon en wees ons de snelste weg. De reddende functie van kalmte. Respect.

vrijdag 4 september 2015

Doopsuikertjes (3)




Mijn suikerbonen en ik zijn klaar voor bezoek.

De zakjes herinneren me tastbaar aan de eerste weken van Jan. Hij droeg iemiemienie krabwantjes om te verhinderen dat hij de vele draadjes uit zijn arm, navel en neusje zou trekken. 

Wantjes met katoenen striklintjes, in hele mooie stof. Rode konijntjes van Kokka. Precies het intense rood van het teer prematurenhuidje van zijn eerste dagen.

donderdag 3 september 2015

Spiegel



Zo had ik mezelf voor ogen.
Met drie zonen.
Heel veel geknuffel de hele tijd.
Heel veel lego overal.

Dit wordt de gezelligste nazomer ooit.

zondag 23 augustus 2015

Vakantie met tieners (al de rest)

En verder deden we nog wat klassiekers:

- een hele dag vervelen met lego in de tuin


- de Zoo (schildpadje kijken, mijn favoriete bezigheid)



- de Kalmthoutse heide (de libellenwandeling was een tikje te lang voor mij, maar way too sloom voor de mannen)



- ouderwets gezellig aardbeientaart eten (met zoals elk jaar van die kaarsjes die niet uitgaan hoe hard je ook blaast)


- en toen we veel vroeger dan gedroomd Jan konden halen uit het ziekenhuis, zijn al onze verdere plannen de frigo in gevlogen, want wij zitten gewoon in de zetel met de baby op schoot en trekken een hele hoop melige selfies.

- de regendagen zijn nu voor de papa dus die hoeft zich niet schuldig te voelen als ze zich dagen aan één stuk blind staren op de tablet.

Moor


Een beetje nostalgisch snobisme in de keuken. #lecreuset

donderdag 20 augustus 2015

Ziekenhuisverhalen (4)

Dag drie van Jan. Ik kan net zelf weer lopen. Kamerjas aan, infuuskapstok als vaste partner. Ik sta naast de couveuse van Jan. Hij ligt rustig, de ogen dicht. De deur van de kamer is gesloten. Cocon van bliepjes en piepjes, de beademingsmachine pruttelt geruststellend.

In de centrale zaal is het niet rustig. Er wordt geroepen en gerend. Een urgentie. Dokters en verpleegsters verdringen zich rond een couveuse.

Ik zie een man en een vrouw. De vrouw zit op een stoel, de man staat naast haar. De vrouw draagt kleurrijke Afrikaanse kleren en mooie vlechtjes in het haar. De man in een grijs pak met blinkende zwarte schoenen. Allebei de handen gevouwen. De man kijkt naar de grond, de vrouw naar het plafond. Ze bidden in hele snelle, luide woorden. Vragen Jezus om hulp. 

De vroedvrouw kwam en zag (2)


Wat de vroedvrouw ook zag: "Het is hier zo netjes, voor pas een babietje in huis."

Wel, dat komt zo.
Vrijdag ontstond eindelijk de nieuwe keuken.
En zaterdag kwam mijn mama. En ik wist zeker dat ze het hier vuil zou vinden.

Zo komt het dus dat iedereen die niet van Aalter is het hier heel netjes vindt.

woensdag 19 augustus 2015

Baby in da house (Burp)


copyrights: Josse Hoosemans

De vroedvrouw kwam en zag (1)


De vroedvrouw kwam voor de eerste keer langs.
Met een doodgeboren pluimgewichtje in huis, is wijsheid welkom.

"Je ziet er zo evenwichtig uit.", zei ze bij haar vertrek. "Ben je niet bang dat je hem weer kwijt kunt raken?"

Neen. Ik ben niet bang meer.
Ik kan mijn geluk niet op.

Restart


De pauzeknop is uitgezet.
De vakantie is weer begonnen.
Want Jan is sinds gisteren thuis.

Bezoek vanaf september.
Nu is hij even helemaal van ons.

zaterdag 15 augustus 2015

Ziekenhuisverhalen (3)

Zondag 5 juli. Het is niet goed met mijn baby.

Ik verga van de pijn.
Vroedvrouwen lopen binnen en buiten, dag- en nachtshifts die in mijn hoofd niet te onderscheiden zijn. Maar van één van hen weet ik de naam. Zij keek me aan die nacht met ogen waarin ik de bezorgdheid las van iemand die wist hoe ik mij voelde. Nog nooit zo zacht ben ik gewassen.

Tranen in haar ogen toen ik haar drie weken later kon vertellen dat de baby er nog was, gezond. 
"Een mirakelkindje.", zei ze, "Kom je hem tonen als hij naar huis mag?".


vrijdag 14 augustus 2015

12


Josse is 12.

Ik wens hem een mooi, groot nieuw jaar toe om helemaal vol te tekenen met verre landen, goede vrienden, flauwe moppen en lekker vers fruit.

donderdag 13 augustus 2015

Vakantie met tieners (4): Thee in Dongen (Nl)

Op een uurtje rijden een stukje geluk.

De vier kinderen, al altijd vrienden, fietsten samen de zomer in.
Bleven er voor de mama's een zee van tijd en lekkere zetels in de tuin.

Ooit was het met wijn en sigaretten.
Nu kletsen we de middag vol met een gezellig potje thee.





woensdag 12 augustus 2015

Gesprek aan de deur

We kruisen elkaar aan de deur van de spoed, de uitgang voor de vaste klanten. 
Zij gaat naar buiten als ik binnenkom.
Onze zonen zijn een paar uur na elkaar geboren: twee erg zieke kleintjes naast mekaar in een glazen hulsje.

Elkaar totaal niet kennen, maar ondertussen toch heel goed.
Wij kunnen samen huilen aan die deur.

Want het blijft maar duren. 
Het drinken is zo moeilijk: alarmen, blauw, sonde, reflux.
De tijd verdelen tussen alle kinderen. Daarin elke dag mislukken.
Mannen die het wenen van vrouwen niet verdragen.

Je kind dat altijd naar een vreemde ruikt. 

Twee minuutjes samen aan de deur. En als die open gaat, tanden op elkaar, tranen vegen. Met stevige tred en moedige glimlach die ellendige, harde zomer in.




Wimper

Een wimper op de kaak.
Een pluis die blijft hangen in je haar.
Groene geit. Gele auto.
Vallende ster.
Een muntstuk in een diepe put.
Alle kaarsjes in één keer uitgeblazen.

Maar als je je wens verklapt, komt hij zeker niet uit.

Het gaat goed met Jan.
September is nog zo ver weg. Wie weet een beetje vroeger?

dinsdag 11 augustus 2015

Vakantie met tieners (3): Hobokense Polder


"Kijk! Een nijlpaard!", doorbraken mijn zonen voortdurend de stilte.
En ze wezen naar mij.

Het was nogal lachen, zu, in de Hobokense Polder.

maandag 10 augustus 2015

Vakantie met tieners (2): Wijnegem Shopping


Je kunt nu veel zeggen van het Shopping. 
Maar ze hebben er super lekker ijs.
Er is airco. 
Je lokt de kinders makkelijk mee door die Lego-winkel.
En je vindt er op een uur tijd alle uniformkleren voor twee sakkerende tieners.

Ziekenhuisverhalen (2)

Zes uur. Centrale inkomhal. Ik zit op een stoeltje. Er passeren veel mensen. Het is heel mooi weer buiten.

Een groepje van drie wijkt af van de massa en gaat niet richting liften. Ze nemen een andere route. Ik weet niet waarheen. 
Ze horen bij elkaar. Een man en een vrouw, dertigers, een koppel, denk ik. Of zus en broer. En een oudere man, die de vader moet zijn.

Ze zijn blij, tevreden glimlach, trotse blikken op hun gezicht, kinnen beetje in de lucht. De vrouw in strakke jeans met teenslippers. De twee mannen in losse jeans en sneakers. Alle drie een T-shirt met opdruk. 
Alle drie een groot blik bier in de hand. 

Jupiler.
Ik weet niet waarom.

Vakantie met tieners (1): Badboot

Daar wou ik al lang eens heen: de badboot.
Dat ziet er hip uit en super super mooi.

Maar de zon scheen gisteren niet. En ik pas niet meer in een bikini en mag ook niet zwemmen. Misschien lag het daaraan dat het in het echt anders is.

Het kunstgras waar ik op ging zitten met mijn boekje stonk.
Het frietkot rook naar frietjes.
De bikini's van de talrijke Nederlandse mama's waren fluo.
Het interieur van de bar leek op dat van de Flandria.

Maar mijn zonen vonden het prachtig! Het water was lekker, ze kregen bitterballen en cola en er zat een eend in het toilet.



zaterdag 8 augustus 2015

Tango


Dinsdagavond.
Mooie lucht.
Ik danste tango met de vader van mijn jongste zoon.

vrijdag 7 augustus 2015

5 manieren om een schildpad beter te vinden

Als het woord "onweer" voorkomt in het nieuwsbericht, ontsnapt Stoffel uit zijn buitenhokje.

Het kot Houdini-proof maken, hebben we opgegeven. 
We moeten het beest beter opspoorbaar maken.


Kolven (with shocking video)


De borst geven aan een baby kan bijna overal. Kolven daarentegen is nog moeilijk.  Niet zo aaibaar als een tepel zoenende baby. 

Het is te tastbaar, denk ik. Hoe het zachtjes klotsend in een doorzichtig potje stroomt. 

Met het handpompje dan maar jezelf verbannen naar het toilet. Foto's van de baby kijken op de telefoon.

donderdag 6 augustus 2015

Klassiekers


Ik hou ontzettend van kitsch.

Dus ben ik iedere keer als een kind zo blij als iemand de euvele moed heeft gehad om een lichtblauw kaartje met beertje, strikje, ooievaar of blote voetjes aan te schaffen in de supermarkt!

Ik daag u uit. Wie stuurt mij de beste kitsch-klassieker?

Hoe zou het nog zijn met... de keuken?



De aandachtige lezer heeft opgemerkt dat het keukenverhaal naar de achtergrond is verdwenen. 

Ik maakte te vaak het grapje "de keuken voor het kindje". Het werd andersom. Waardoor de levering van de keuken een anomalie in mijn kolf- en ziekenhuisschema werd.

Maar hij is er. De stapel kartonnen dozen in de garage wordt volgende week een echte keuken.

woensdag 5 augustus 2015

Ziekenhuisverhalen (1)

Kwart voor elf. Ik wacht op de lift naar de derde verdieping. De lift stopt en gaat open. Veel mensen. Vooraan links een man. 

Alternatief type, zeventig, halflang wit haar. Knap gezicht, zeer vermoeide blik. 

Maar die aspecten zag ik pas later. Eerst zag ik, net als alle andere omstaanders, zijn blote achterste. Als hij zich bukte voor zijn grote plastic tas met kleren, loste hij met één hand zijn veel te wijde zwarte joggingbroek.

Ik denk dat die man naar huis ging, ontslagen uit het ziekenhuis. Ik weet dat hij zo de stad door moest.

dinsdag 4 augustus 2015

10 cadeautips voor couveusekindjes


Tien cadeautips voor (ouders van) couveusekindjes, in vier fasen.

Omdat ik het ook niet goed wist, als je het mij vroeg.
Omdat ik het nu wel weet en dat wel handig is met u te delen.

De pre-proficiat-fase

In het begin is er de schrik. En veel verdriet. Onzekerheid of het kindje langer dan een paar dagen op de wereld blijft. Of hij wel gezond zal zijn.

Dan sta je daar voor aap met je proficiat en je kleertjes-op-de-groei. Doe dat dus nu maar even niet.

Toch kan je veel plezier doen, en wel hiermee:

1. Kraamkost. 
Vul uw Tupperwarepotten met lekker en gezond. Altijd goed en super nodig. Ook huilende mama's moeten eten. 

2. Bloemen
Omdat mooie dingen altijd helpen.

3. Tekst
Geen telefoontjes. Geen bezoek. 
Wel korte tekstjes op kaartjes, per mail, op sms. 
Maakt een wereld van verschil.

4. Cadeautjes voor de broers en zussen
Die blijven verweesd achter. Verveling en verdriet.
Verwen ze maar. Cadeaus en activiteiten. Laat u gaan.

De proficiat-fase
Je hoort vanzelf of het goed gaat: hoe meer de mama spreekt, hoe beter.

5. Kleine kleertjes
Eens uit de intensive care, zijn er plots kleertjes nodig. Hele kleintjes. Vraag maar aan de mama of je er mag kopen. Veel kans van wel. Moeilijk te vinden; veel online, veel lelijk. 
Dure tip: Petit Bateau (vanaf 46) 
Praktische tip: altijd pakjes met drukknoopjes op de buik.

6. Persoonlijke attenties
De ouders kunnen weer blij zijn. En voelen graag dat jij er ook nog altijd bent. Zoek maar iets waaruit blijkt dat je hen heel goed kent.
(Dat kan ook iets praktisch zijn, he. In de zin van "hun fluitketel is kapot, ik koop een nieuwe.)

De het-kindje-kan-naar-een-bedje-fase
Uit de couveuse naar een bed, meer en meer een gewone baby.

Alles moet heel vaak de was in, dus nood aan meer dan thuis:

7. Mutsjes, sokjes en krabwantjes.
Dingen waarvan ik dacht dat ik ze had, maar echt niet meer kan vinden.
En ik ben blijkbaar niet de enige op de dienst...

8. Slabbetjes. Veel slabbetjes
Idem, maar het kan aan mij liggen.
 
De naar-huis-fase
Wij zijn er nog lang niet. Ik voorzie geluk en ook complete huishoudelijke chaos.
Daarom deze tips:

9. Taart
Bij bezoek: bak/haal zelf een taart. De mama gaat u eeuwig dankbaar zijn.

10. En dan ten slotte: vlagjes!
Omdat het leven dient gevierd.
(Alle andere rommel is in deze fase ook welkom, als het maar leuk en feestelijk is.)