OK dan, mijn voortuin is eigenlijk een ordinaire oprit. Maar in de lente, met al die gele kleurtjes aan de rand, en nu met mijn Japans boompje naast de deur, ben ik er wel mee in mijn nopjes.
En handig dat dat is,
zo thuiskomen en uwen auto gewoon voor de deur placeren.
Voor een schattenzoeker als ik zijn dit hoogdagen. Ontvangen worden in de mooiste Ekerse huizen. En die van kelder tot zolder mogen zien. Ik zoek geen schatten om te hebben. Ik wil gewoon maar schatten zien. Daar word ik namelijk bijzonder blij van. Vandaag een topper. Ik wist niet dat het bestond. Een lavabo op zolder, uitgerust met een potje om je ring in te leggen tijdens het handen wassen.
Klaarblijkelijk past onze thematische inventarisatie niet in de reclamestrategie van deze grote bedrijven. Hieronder de situaties voor en na. Met dank aan Google voor het visualiseren van het verleden.
Ik was nog nooit naar zijn atelier komen kijken. Verlof gaat bij een voltijds uithuizig werkende moeder op aan dringende prioriteiten en aan lange schoolvakanties. Het open atelier was er elk jaar al bij ingeschoten. Wat een fout van mij. Je had moeten zien hoe hartverscheurend trots dat ventje was om mij zijn werk te kunnen laten zien.
Hoe ouder hoe softer mijn prioriteiten. En essentiëler, dat ook.
Dat is iets van de laatste maanden, dat ik zo af en toe totaal de moed verlies. Met een zoon die het zo moeilijk heeft op school. En daarvoor geen oplossing vinden. Met geld dat op is. En het appartement nog lang niet zoals ik het wil. Met reorganisaties die maar blijven duren en ik die dat een beetje beu begin te worden. Aannemers die niet reageren. Batterijen die altijd plat zijn. Kinderen die alleen nog willen gamen maar dat werkt dan niet en ik moet dat oplossen en ik word daar zot van.
Maar stilaan krijg ik weer zin in dansen, kamperen en theater, dus weldra ben ik wellicht weer mijn eigen blije zelf.