Zelf amper mijn tranen een beetje gedroogd, probeer ik woorden van troost te sturen naar een mama wiens kindje dood geboren is.
Elk om beurt kopje onder?
Wat een wereld. En ik heb geeneens een god om bij te smeken.
(Alles staat weer strak in perspectief.
Ik tel mijn zegeningen.
Ik voel mijn geluk borrelen.)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten