Wannes had gezocht. Werner ook, en hij heeft meteen ook de hele tuin opgeveegd. De kraamverzorgster kroop op haar knieën de tuin rond. Mijn mama nog net niet, maar dat was wegens de lichtgekleurde broek. En ik keek in alle beschutte hoekjes.
Zonder resultaat.
En toen werd ik deze nacht wakker van de hutsende regen en de loeiende wind. Die arme Stoffel. Ontsnapt uit zijn buitenperkje (weer eens een keer), en nu koud en zielig buiten in deze gure zomernacht.
Ongerustheid is een goede zoekmasjien.
Vroeg opgestaan, regenjas en botten aan. Gezocht tot ik het beestje vond. Druipnat en helemaal koud.
Hij zit nu lekker onder zijn lampje met een overvloed aan verse groenten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten