En die epiloog lijkt wel speciaal voor mij geschreven.
"Als Julian twaalf jaar later praat, loopt, lacht en zelfstandig wordt, realiseer ik me hoeveel tranen ik heb verspild aan de angst voor wat ik vrees dat gaat komen, tranen die niets te maken hebben met dat wat werkelijk moeilijk en verdrietig is."
(Gitta Veraart, Heb je blij?, Amsterdam,
Uitgeverij Thomas Rap, 2015.)
Hoewel angst moeilijk de rede volgt, ga ik mijn tranen vanaf nu trachten te beperken tot de werkelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten