Eigenlijk wou ik wel zoiets. Kweeniehoeschattig. Creatief en al.
Maar ineens stond Pinterest helemaal vol met in een deken gewikkelde kindjes met een wekker en een tak. Zelfs de woonblogouders namen het over.
En toen vond ik het niet leuk meer.
2. Gedichtje
Wannes en Josse kregen allebei een gedichtje op een postkaart. Ben ik nog altijd super blij mee. Nu wilde ik groene letters op een witte kaart.
En het moest dit gedichtje worden, dat ik dertien jaar geleden las op de kaart van een allerschattigst buurmeisje.
Kindje
Kindje Kadootje
Ligt in een bootje,
Een bootje van armen
Dat vaart op een schootje.
Het schootje van Moe.
Want Moe,
Die kreeg bij haar man
Een kindje toe.
Geert De Kockere, uit: Een Reus met Lange Armen, 2001, Uitgeverij de Eenhoorn bvba
Maar dat ging ook niet door, want mijn zonen vonden het stom.
3. Kool
Dan zag ik op internet de kaart die Anton Pieck tekende voor één van zijn kinderen.
Ik was helemaal om, maar mijn lief lachte mij uit.
4. Sarah
Tja. Toen wist ik het niet meer. Dus vroeg ik het aan Sarah.
Fail.
Zij stopte niet enkel met haar blog, maar ook met kaartjes maken.
5. Eind goed
Ten slotte kon ik niet anders dan terug gaan naar mijn eerste idee. Goed wetende dat ze het veel te druk heeft. Er volledig van doordrongen dat zij eeuwig enthousiast is en daardoor altijd moet goochelen met tijd en energie.
Gelukkig vroeg ik het. En gelukkig zei ze ja.
Want toen het goed fout ging, en de geboorte geen vrolijk feestje werd, paste enkel nog de pen van Judith.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten