Maandag 6 juli kon ik weer spreken. Korte zinnetjes.
Twee vriendinnen, één van al heel lang, en één van steeds dichterbij, liet ik even toe in mijn cocon.
Van het bed in de rolstoel, met veel moeite en met alle infusen en de pieszak netjes opgetast.
"EN NU DOEN WE VAN BOMMA'S IN HET RUSTHUIS!!"
Zotte kiekens. Lachen deed veel pijn maar deugd.
Giechelen in de gangen.
En dan samen een beetje wenen bij het bakje met mijn kind.
Vriendinnen.
Ik heb jullie allemaal nodig. Elk op het juiste moment.
Bij deze leer ik je meer en meer kennen maar tevens ook appracieren voor de dame die je bent. In mijn gedachten ben ik bij je en we zullen mee duimen op de totale (geweldige) afloop. Ik duim in stilte mee met en voor de zotte madammen…
BeantwoordenVerwijderenDikke kus vanuit Berchem.
Lin
En de doeken: die komen we voor september nog halen :-) Nu zijn het onwaarschijnlijk kleine minipampertjes.
Verwijderen