Deze ochtend dacht ik dat ik een fazant zag. Geschrokken van mijn fiets, opfladderend uit de struikjes van het ringfietspad.
Dat was niet echt he. Ik DACHT dat gewoon. Mijn hersenen rekenden de schaduwen van de vogel op het donkere fietspad mee met zijn volume.
Maar allé stel u voor. Zomaar in februari. In Berchem, in volle ochtendspits. Een fazant! Daar wordt een mens toch blij van.
Ik heet u welkom in mijn hoofd: daar ben ik soms een beetje bang van de wereld, vaak kwaad. Maar het is zonder mankeren in staat mijn dag te maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten