Totaal aantal pageviews

dinsdag 30 juni 2015

Dinsdag: kind 2


Josse vervoegt volgend jaar zijn broer.
Ingeschreven met nummer A33. A, en niet B, want hij heeft een getuigschrift.

Voor wiskunde heeft hij zijn kuiten ingesmeerd. Hij was het hoongelach van grote broer beu. En twee jaar lang elke maandag bijles, dat hielp. *LOFTROMPET*

Aan de rest vaagde hij zijn botten. Pienterheid, luiheid en overmoed leverden een gemiddeld resultaat. Wat volstaat natuurlijk. *OOGBOLLENGEROL*

Maar hij komt er wel. 
Zijn charmes doen wonderen. 
Zelfs moegetergde bijlesjuffen krijgen eventjes die welbekende, vreemde waas over hun ogen als ze mijn jongste zoon bespreken.

Dinsdag: Vogels in Deurne

Iedereen lijkt in vakantie. Wij werken door in Deurne. En zien vogels.
In het echt vind ik ze een beetje vies. Verstild in steen vind ik ze telkens weer ontroerend.

Een prachtige ooievaar in de Ter Rivierenlaan.



En een kitcherige arend in de Bosschaert De Bouwellei.





maandag 29 juni 2015

Maandag: kind 1


Dat is een goede school, zeggen de mensen. En ze bedoelen dat daar slimme kinders zitten. Met nette ouders, die voor een raisonabel percentage tweeverdieners zorgen.

Maar ik vond een échte goede school. Eén waar mijn kind gelukkig is. Eén waar mijn kind gewaardeerd wordt om wat zijn talenten zijn. En neen, die liggen niet in het punten scoren. Hij moet meer moeite doen om er te komen.

Het A-attest is binnen. Hij heeft er voor gezwoegd. Ik ben een gelukkige, uiterst fiere moeder.

Maandag: Genk


Genk, stadhuis. 
Expertencommissie. Echt waar. Daar zit ik in. Hoewel ik geen Limburgkenner ben en nog nooit in Genk centrum was geweest.

Op het Stadsplein moest ik zijn. Een straat die mijn gps niet kent.
En toen ik daar was, vond ik het stadhuis niet.
En toen ik het stadhuis had gelokaliseerd, vond ik de ingang niet.

Maar dat zat zo vroeg 's ochtends nog verborgen achter het podium dat daar dit weekend had gestaan.
Een vriendelijke werkman baande ons een weg door bekertjes en nadarhekkens.

Van het verst gekomen, en toch als eerste daar.
Hindernissenparcours zijn blijkbaar mijn ding.
 

maandag 22 juni 2015

Drie


De eindtoetsen van het zesde leerjaar zijn al achter de rug. Met enkel een buis voor Frans en formidabele punten voor wiskunde, waren die een groot succes voor nummer twee.

De laatste spurt voor nummer één is ook ingezet. Nog een paar uurtjes nieren, longen en uitscheidingsstelstels herhalen, en ik kan de studielucht uit huis verjagen.

Dan is er tijd voor nummer drie. Die mag ook een beetje aandacht, tijd en ruimte krijgen in huis, hoofd en leven.




zondag 21 juni 2015

Reuzen




Die reuzen zijn sloom.
En daar houden ze het bij, mijn zonen.

Twee jaar geleden lachten ze zich slap tussen de duizenden grote mensen die vertederd naar die houten poppen stonden te staren. Zij vonden het precies zombies, maar dan vreselijk suffe. 
En die helpers in hun kostumekes. Strandjeanetten.

Dus hoefde ik dit weekend niet mee met de mensenkudde en gingen we naar de zomerbar aan het Galgenweel. Geen kat daar. Ruimte en rust.

Hier zie je mijn reuzen een momentje zitten. Verder hebben ze schreeuwend achter mekaar aan gezeten de hele tijd. Geen beter schouwspel dan dat voor een mama.

Erkenning


Hij wou wel, mijn lief.
Zo samen met mij op één papier.

vrijdag 19 juni 2015

Speeltuin




Door mijn eigen buurt wandel ik meestal functioneel. Van A naar B om boodschappen bijvoorbeeld. Of naar de bibliotheek. Dan zie ik niet genoeg wegens een focus op mijn doel.

Gelukkig mag ik de komende weken voor mijn werk eens echt goed kijken hoe mijn buren wonen. 

Deze week startten we in de Venneborglaan. Een speeltuin voor interbellumliefhebbers. 

Die deuren! Wie weet wat moois daarachter zit!

vrijdag 12 juni 2015

Venster



Vensters. Ik blijf er graag naar kijken.

Hier in de Lange Van Ruusbroecstraat op Zurenborg bijvoorbeeld. Het oude, geblazen glas weerspiegelt in zijn grillige oppervlak de mooie witte gevel van de overkant. 
Met dank aan het mooie weer en het ochtendlijke uur, staat het raam open om de kamer te luchten.


En in de kamer, kijk eens goed, een tekening van de mooie, perfect in ere gehouden gevel, waar de bewoner met recht en rede blijkbaar heel erg blij mee is.

dinsdag 2 juni 2015

Bureaumanneke


Mijn lieve Josse. Met zijn nonchalance als zwaarste zonde en zijn creativiteit als grootste deugd.

Het manneke sterft duizend doden aan zijn bureau. Huiswerk onder dwang. Studeren met gejank. Het kind verveelt zich dood op school.

Een mamahel om dat kind lessen op te vragen. Niet dat hij het niet kan. Hij heeft gewoon geen goesting. Zit niet stil, koekeloert uit het raam, prutst en friemelt onaflatend, fluit een liedje en valt ten slotte van zijn stoel.

En als ik klaar ben met de pijnbank, is er altijd weer iets moois gemaakt.

Het bureaumanneke ontstond gisteren tijdens het overhoren van WO. Zie hoe hij smachtend naar de hemel kijkt. 

maandag 1 juni 2015

Buik


Dat is iets met die buik.
Plots is hij zo dik. Barstensvol dat het niet leuk meer voelt.
Een zondag in pyjama, languit in de zetel. En dan er niet meer uit geraken.

Ik vraag me af of dat nog gaat, drie maanden verder zwellen.


(Ervaring leert dat het morgen 
weer heel wat beter gaat.)