Totaal aantal pageviews

woensdag 16 september 2015

Babyhoek

In een hoek van ons huis kreeg de baby een plek.


Op de box van Jeannine en Fred kwam een plank voor het verzorgingskussen. 
Idee van de meter; uitvoering door de vader.


Het muskietnet is een gordijn van Ikea.


Tuutjesbakje. Roze. F*k het gendergedoe.


Kakdoekjes. (Jeeminee die Nutriton!!)


Schitterend kadoo uit Amsterdam. Ik ben echt gek op Ferm living.


 En als topstuk Jan Oscar, een geschenk dat ik kreeg van mijn lief.



dinsdag 15 september 2015

Spaarplan: REPEAT!

Vorige keer leverde het mij een reis naar Rhodos op.
Opnieuw dus.

Afspraak met mezelf: een half jaar geen kleren meer kopen (einddatum: 15 MAART 2016). En geen schoenen. En geen handtassen of andere frularia. Ook geen nieuwe stoffen om kleren mee te maken. Want er liggen er genoeg in mijn kast.

Morgen start ik met een rok waar ik in kan. Wennen aan mijn nieuwe maten.

 

maandag 14 september 2015

Babyslaapzak



Tussen kolven en voeden door: een babyslaapzak. Een kleintje. 

Eigen patroon. Fleece uit de kast. Sluit met zes drukknopen, met de hand aangenaaid.
Inspiratie bij mezelf, peepsmuis, tante hilde en kellyjade.






zaterdag 12 september 2015

Reflux


In een zoveelste poging* om de reflux van het mannetje te lijf te gaan ben ik weer beginnen kolven. Met een schepje Nutriton wordt de slappe moedermelk kloeke pap die hopelijk blijft plakken in het kind.

Ik ben geen fan van het koele kolven en verkies bovenal de babymond. Maar mijn zonen vechten voor het flesje. En het levert schitterende plaatjes op.

* doen we ook: ostheopaat, hellend bed, 
gaviscon, draagdoekdagen en 
wakkere rechtophoudnachten

TIPS WELKOM!

maandag 7 september 2015

Ziekenhuisverhalen (5)

Nog een ziekenhuisverhaaltje. Het laatste. Het brengt me terug naar de eerste minuten in het ziekenhuis. Met details die ik nooit vergeet. Het gezicht daarbij evenmin.

Ouders van prematuurtjes zijn 7/24 welkom.
Na half acht moet je naar binnen via spoed.
Ik kom daar niet graag. De film van 4 juli speelt zich telkens zo heftig af in mijn hoofd.

Elke avond zit daar dezelfde man als toen. Niet oud niet jong. Hij herkent vaste klanten. Verschafte ons zes weken lang telkens met een lach en een korte wenk de toegang.

De rust zelve. Voor iedereen dezelfde vriendelijke blik, dezelfde efficiënte, nooit opgejaagde handelingen.
Elke avond dresseert hij mensen in paniek, pijn of kwade dronk, rustig naar een stoeltje in de wachtzaal.

Ook ik, zwanger en leegbloedend, moest mijn pas afgeven en even wachten toen de printer van zijn collega sputterend om hulp vroeg.

Toen vond ik dat onwezenlijk. Kafka.

Maar hij wist wie ik was, waar ik moest zijn, deed de juiste telefoon en wees ons de snelste weg. De reddende functie van kalmte. Respect.

vrijdag 4 september 2015

Doopsuikertjes (3)




Mijn suikerbonen en ik zijn klaar voor bezoek.

De zakjes herinneren me tastbaar aan de eerste weken van Jan. Hij droeg iemiemienie krabwantjes om te verhinderen dat hij de vele draadjes uit zijn arm, navel en neusje zou trekken. 

Wantjes met katoenen striklintjes, in hele mooie stof. Rode konijntjes van Kokka. Precies het intense rood van het teer prematurenhuidje van zijn eerste dagen.

donderdag 3 september 2015

Spiegel



Zo had ik mezelf voor ogen.
Met drie zonen.
Heel veel geknuffel de hele tijd.
Heel veel lego overal.

Dit wordt de gezelligste nazomer ooit.