De vooruitgang sucks

Ik verlang met heimwee terug naar mijn begintijd als ambtenaar, toen bekwame secretariaatsmedewerkers alles feil- en foutloos op papier verwerkten. 

Ik breek hier een lans voor die collega’s. Sinds iedereen zelf brieven schrijft, op eigen houtje verloven en dienstreizen aanvraagt, al zijn teksten in een online databank pleurt, wordt er met tijd en kwaliteit gemorst.

Even een terugblik. Voor zij die heel jong zijn. En voor zij die zo ver afgedwaald zijn dat ze de realiteit niet meer goed zien.

In het jaar onzes Heeren 2000 hadden wij al een computer. Office was nieuw, wordperfect bestond nog. De usb-stick moest nog van heel ver komen, internetgebruik was verboden op de werkvloer. Wij schreven onze inventaristeksten op een desktop, om ze daarna te printen. De foto’s werden met zorg en zuinigheid geschoten op fotorolletjes, mondjesmaat geleverd uit het verre Brussel. Na een grondige eindredactie met stylo in de kantlijn, ging alles samen naar de drukker. 

Verloven en dienstreizen dan. Die schreef je op een kartonnen kaart. De dames van het secretariaat hielden alles nauwkeurig bij. Voor foutjes had je tipp-ex. Voor vragen kon je gewoon bij hen terecht, mondeling, persoonlijk en met onmiddellijk een antwoord.

Brieven aan de klant mocht je voorbereiden, met een voorzichtig voorbeeld van hoe je dacht dat het kon worden. Er was al mail, natuurlijk, maar dat was enkel om te lachen. Een brief was een brief, met Hoogachtend, op papier en gehandtekend door de baas. En zonder fouten. ZONDER FOUTEN, mensen. Want nagelezen door mensen die kunnen spellen en die hebben geleerd hoe je brieven opmaakt.

Ik kreeg zo’n heimwee deze ochtend. Zo’n kramp van melancholie. De voordelen en de flexibiliteit van online toepassingen zijn evident en overal bejubeld. Toegankelijkheid en flexibiliteit zijn ontegensprekelijk een voordeel. Maar de nauwkeurigheid, de efficiëntie en de professionaliteit gaan er razendsnel op achteruit. 

Sinds ik steeds vaker moet wachten tot de server het weer doet, sinds ik bij tijden met mijn vingers zit te draaien omdat ik zonder internet niets kan, sinds ik een handleiding nodig heb om een verlofdag te regulariseren en sinds brieven verworden zijn tot mailtjes waarin tik- en opmaakfouten niemand storen, zeurt in mijn hoofd steeds vaker een oude dame die vindt dat het vroeger beter was.