De week was lastig. Elke nacht toch een beetje wakker met de vrees dat de puzzel van werk-huis-zonen deze keer echt niet zou gaan lukken.
Op maandag was de auto stuk. En moest ik door de gutsende regen met de baby op de fiets. Je had zijn gezicht moeten zien. (En mijn haar op het eind van de dag)
Op dinsdag was de auto nog steeds kapot. En het was staking van crèche en van alles wat reed. Gelukkig schoten opa en oma te hulp voor de baby en garage Rudy voor de auto.
Op woensdag had ik de hele dag hoofdpijn en dat ging pas over toen ik rond half negen in bed ging liggen.
Op donderdag waren alle treinen te laat, maar de loodgieters op tijd en mijn kelder eindelijk zonder vies sop. We konden pas om negen uur eten, en ik hield amper mijn ogen open, maar ik was zo opgelucht over die kelder dat ik voor één keer deze week niet wakker werd door muizenissen.
Op vrijdag zag ik veel buizen op smartschool en zware facturen in mijn mailbox. Ik moest naast elk gedaan werk een nieuwe dringende klus noteren (de gasleiding in de kelder is nog net niet lek). En van dat alles werd ik moedeloos.
Maar nu is het weekend.
Ik ga mijn geld tellen en zuchten.
Ik ga mijn zegeningen tellen en juichen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten