Ik vind dat allemaal geen probleem. Dat mijn lief niet bij mij woont, dat ik al jaren vaker met de kinderen dan met een man op vakantie ga, dat ik doorgaans alleen naar trouwfeesten, nieuwjaarsfeesten, familiefeesten, verjaardagsfeesten, naar leuke en stomme feesten ga.
Ik vind het geen punt dat ik geen verjaardagscadeau of kerstcadeau of nieuwjaarscadeau van mijn lief krijg.
Hobbelend door de sneeuw blijf ik wel achter met de jongens, die houden mij net zo goed vast mocht ik vallen.
Allemaal romantische zever. Een nuchtere tante zoals ik kan wel zonder.
Dus ja daar lag ik dan zaterdag, bij een logeerpartij op de meest romantische plek in Antwerpen, helemaal alleen in de hartjescaravan. Vol torteltjes en lieve lichtjes. Met een elektrisch dekentje om mij warm te houden. Want mijn lief sliep liever thuis.
Mijn zonen haalden hun schouders op. Josse merkte schamper op dat mij dat nogal vaak overkwam.
En de gastvrouw, heerseres van sprookjes en koningin van de bedachtzaamheid, vond wellicht de sleutel.
De kans is namelijk groot dat ik zwijmelende mannen onbedaarlijk uitlach. Je oogst bij mij meer succes met een zak potgrond dan met een bos bloemen. Liever een degelijke pan dan een duur restaurant.
Ik overliep de talloze keren dat ik een aanbod voor een etentje heb afgewimpeld en de restjes heb opgewarmd. De lijst met gemiste weekendjes vanuit de overweging mijn verlof op te sparen voor de examens van de kinderen is lang.
Ik denk dat de fee gelijk heeft dat ik met mijn voorkeur voor praktisch nut en economische motieven, elke kans op romantiek in de kiem smoor.
In 2015 gooi ik het roer om. Ik ga mijn lach inhouden, ik zoek alvast de kaarsjes en ergens in mijn kast ligt nog een onderbroek met heel veel kant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten