Dat is triestig en erg. Maar hoe mijn omgeving ermee omgaat is nog stuitender.
Ik heb veel mensen beter leren kennen de laatste drie jaar.
Ik kan jullie, naargelang het masker, opdelen in duidelijke categorieën:
Er zijn de viswijven (m/v). Die weten van niets maar
vertellen vanalles.
De psychologen. Die weten waarom. En kunnen daarenboven aan
ieders uiterlijk de mentale toestand aflezen.
De feesters. Zij weten dat er geen feestje is maar verdriet en die zie je dus niet meer.
De feesters. Zij weten dat er geen feestje is maar verdriet en die zie je dus niet meer.
De rechters. Die weten wie het fout deed en wie wat wanneer zal
moeten betalen.
De advocaten. Die weten te bemiddelen tussen beide partijen
en zijn niet te vertrouwen.
De rouwstoet. Die vinden het zo erg voor zichzelf.
De spionnen. Die zorgen dat alle vorige categorieën voorzien
zijn van hun kennis.
En er zijn de vrienden. Die zijn fantastisch, maar sterk in
de minderheid en komen vaak uit onverwachte hoek.
Hoe meer ik kijk hoe meer ik kan schrappen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten