 |
| Zo zag ik er uit als ik klein was: met staart en froe. Schattig dus, maar toen al een kwaaie. |
Ik herinner me het totaal machteloze gevoel nog van toen ik klein was:
Woedend op mijn mama en helemaal over mijn toeren. En tegelijkertijd maar een iemand kennen die mij in die hopeloze toestand zou kunnen troosten en dat was natuurlijk ook mijn mama.
En ik heb dat dus nog af en toe voor. Want echt kwaad en ontgoocheld ben ik toch alleen maar als het gaat om mensen die ik heel graag zie. En die ik dus ontzettend mis van zodra een ruzietje wat afstand creëert.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten