"Jij bent mijn moeder niet", zegt mijn man terecht.
Dus geen slap gezever met bloemen of zo. Hij was er niet eens die zondag.
En toch had ik de perfecte moederdag.
Want mijn zonen waren er wel. Nog voor ik gewekt werd door een stampende buik, kwamen ze onmogelijk stil mijn kamer binnen met hete, verse koffie. De zak brood op een ovenschaal en een stuk chocolade er bij. Daarna mocht ik in bad.
Ondertussen hebben ze gevochten op mijn bed maar niets kapot gemaakt.
In de namiddag vochten ze verder in de tuin van mijn mama. Mijn zus kent EHBO genoeg om vast te stellen dat de bloedneus van Wannes niets ernstigs was.
Zoals ik al zei: de perfecte moederdag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten