Meer dan vijftien jaar woonde ik samen met mannen met muziekcollecties. Grote muziekcollecties. Dus hoorde ik de hele tijd muziek. Elke dag. De hele tijd. Van 's morgens tot 's avonds. En eigenlijk ook 's nachts, als ik er goed over nadenk.
Muziek die ik niet zelf koos. Ik vond het wel mooi, hoor. De prachtigste muziek leren kennen. En anders begon ik het wel goed te vinden op den duur.
Maar toen ik na al die jaren alleen ging wonen, kwam ik er achter dat ik muziek in huis niet leuk vind. Ik wil stilte. Gewoon thuis zijn en geen muziek.
GEEN. MUZIEK.
(Tenzij dan als ik ga dansen he.)
Nu merk ik op zonnige blije voorjaarsdagen dat ik af en toe bedenk dat een muziekje gezellig zou zijn. Niet dat ik het dan opzet.
Maar ik hoor het wel en neurie. Wiebel met mijn dikke ton.
Oh zo herkenbaar!
BeantwoordenVerwijderenHier ook een man die vol is van muziek.
En eens vreemd kijkt als het stil is als hij thuiskomt.
:-)
Muziekmannen vinden bijna dat stilte stoort, he :)
VerwijderenTotaaaal niet herkenbaar! ;)
BeantwoordenVerwijderenJij bent dan ook totaaaaaal niet het type man waar ik aan dacht :-D
Verwijderen