Sail away

Op de terugweg van de haven van Willemstad hoorde ik vandaag op Radio 1 een door een psycholoog geleide discussie over (groot)ouders die hun (klein)kinderen verheerlijken. Hoge begaafdheid, uitzonderlijk voetbaltalent, uitzonderlijke wellevendheid.

In mijn gedachten het kind dat ik net op een zeilboot afzette voor een week. Een kind met waardeloze rapporten, een wat moeizame uitspraak, een zekere onhandigheid en een eigenheid waar niet zo velen tuk op zijn.

Een bescheiden kind dat bezorgd is over wat hij moet worden als hij groot is want nergens heel erg goed in is. Een kind dat zo door en door lief is dat ik mijn hart vast houd.

Een zoon die gelukkig meer en meer in zichzelf gelooft. Mij de laatste maanden telkens weer versteld doet staan. 
En beschaamd op mijn eigen dat ik nog nooit heb staan stoefen op mijn schat.