Die reuzen zijn sloom.
En daar houden ze het bij, mijn zonen.
Twee jaar geleden lachten ze zich slap tussen de duizenden grote mensen die vertederd naar die houten poppen stonden te staren. Zij vonden het precies zombies, maar dan vreselijk suffe.
En die helpers in hun kostumekes. Strandjeanetten.
Dus hoefde ik dit weekend niet mee met de mensenkudde en gingen we naar de zomerbar aan het Galgenweel. Geen kat daar. Ruimte en rust.
Hier zie je mijn reuzen een momentje zitten. Verder hebben ze schreeuwend achter mekaar aan gezeten de hele tijd. Geen beter schouwspel dan dat voor een mama.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten